Fier fan hûs

Aukje-Tjitske Dieleman, gastdichter by RIXT,  is dichter fan de moanne april. Har earste moannegedicht is ‘Fier fan hûs’.

Aukje-Tjitske is op dit stuit ien fan de stedsdichters fan Terneuzen. Mear oer dizze dichter op https://semperscribo.com/

Foto: Geart Tigchelaar

 

Fier fan hûs

Fier fan hûs
falt de taal
dyn kant op

de seedyk
skynt dy ta
de greiden
yn dyn tinzen
dogge sear
oan ‘e eagen

Fier fan hûs
boust in thús
sjoust dyn taal
mei dy mei

mar dyn aksint feroaret
dyn eagen wenne
dyn earen heine
de taal net mear

de diken
en de greiden
de tsjerketuorren
sels de binnenstêd
dêr’tst hast nea kaamst
kinst net te pronk sette
op it finsterbank

Yn dyn nij hûs
bliuwst altyd in bytsje
fier fan thús

 

 

 

Thuuskommen?

Thuuskommen? is in Stellingwarfs gedicht fan Minke Postma. Se skreau it as ‘antwurdgedicht’ op De Wanen fan dichter Ingmar Heytze.

 

Thuuskommen?

A’j’ gien greens meer vulen
belaan ie in’t onlaand
wao’i’j ien mit dingen
gien onderscheid zien
waor et schaad gien zunne keert
et woord gien eigener het
en onbeparkt daenksels gruien.

A’j’ gien greens weten
kan de mure praoten en
een koelkaast’anslaond
beelden in jo
anschouwelik maeken
of as d’r gien jo is
in wie dan wel.

Jo vienen dat ik ommedaes
as alles in en buten mi’j
ommedangelt mit mekaere
en d’iene gedaachte d’aere
opslokt en ommekeert en
opni’j perbeert
zodat altied alles vloeit.

Maar is zo et leven niet
dat elk kiend begint
geboortekanaal of keizersnee
uut
’t onbegreensde in
waor al et buten in jo
zuukt waor ‘t echo vient.

 

jou my de maitiid

jou my de maitiid is in fers fan Martsje de Jong. Meikoarten ferskynt de Deenske ferzje fan it gedicht  yn it literêr tydskrift M gasin.

Foto: Ydwine Scarse

 

jou my de maitiid

jou my de maitiid
ast kinst, lit myn stappen
lichter wurde, myn holle
ljochter, meitsje kringen
yn myn fiver

wier, ik bin gjin swiersetter, mar
myn liet klinkt falsk, myn liif
sit fêst en it aai brekt
as ik it beethâld

jou my de maitiid
ast wolst, stryk dyn hân
oer myn hert, skodzje myn
ritme, plantsje blommen
yn myn ierde

te kâld, dizich en griis is de moarn
te wreed de wrâld

slingerje my werom yn myn baan
om de sinne, ik wol
striekesmite, klaaipoaten
befykje, peaske-aaien stjoere
nei it front

Ik slút

‘Ik slút’ is in fers fan Tanja van Abbema

Foto: Tanja van Abbema

 

Ik slút

– ik slút myn eagen en ferdwyn –

it swart fan rom fluïde wiid
wurdt wider, wider noch as ljocht
fan stippen rûn flewielen firmamint
yn ienklang mei de sfearen wei
allyk in fisk, in fûgel bin ik frou
fan sirkelgong leech wetter oer

in fjouwerkantich libben fjoer

zijwaarts / fansiden

Ina Schroders-Zeeders is dichter fan de moanne maart 2024. zijwaarts / fansiden is har twadde moannegedicht.

 

zijwaarts

ik kijk zijwaarts het leven in
om de deur op een kier
ik bezie de anderen met afstand
dan ben ik een telescoop op de maan

soms zit de dood in de woonkamer
op de zwarte bank naast mijn moeder
en ze negeert hem want haar mankeert nooit iets
maar de dood doet zich al tegoed aan de cake

ik sluit vaak die deur
er is nog zoveel buiten het leven om
de kat in de keuken de tekenspullen in de speelkamer
ik kan er heen gaan maar het hoeft niet

in de woonkamer wordt gelachen
de dood vertelde een mop
mijn moeder giert het uit
haar mankeert nooit iets ik heb altijd wat

 

fansiden

ik sjoch fansiden it libben yn
om de doar op in kier hinne
ik besjoch de oaren mei distânsje
dan bin ik in teleskoop op de moanne

soms sit de dea yn de wenkeamer
op de swarte bank njonken ús mem
en sy skouderet him want har mankearret nea wat
mar de dea docht him al tegoede oan de cake

ik slút dy doar faak
der is noch safolle bûten it libben om
de kat yn de keuken it tekenark yn de boarterskeamer
ik kin der hinne mar it hoecht net

yn de wenkeamer wurdt lake
de dea fertelt in mop
ús mem geit it út
har mankearret nea wat ik haw altyd wat

oersetting Syds Wiersma

skeind

skeind is in fers fan Janna van der Meer.

Foto: Janna van der Meer

 

 

skeind

aansten geane se ’t te liif
bûten tiid en witten om
mei blinkend ark

snije yn wat ik sels
nea sa bleat
ûnder eagen seach

it ferbûn fan fleis
tusken my en mem
tusken my en bern

it sil der om gean
net te fielen
wat der net mear is

stoarmkoadegiel

stoarmkoadegiel is in fers fan Bauke Terpstra.

Foto: Bauke Terpstra

 

stoarmkoadegiel

nettsjinsteande oan grûnwetterpeil tasleine ankers
lizze reklamedoektikselweinen ûntwoartele
lamliddich njonken hûndertkilometer-de-oere-dyk

telider sleine slogans ûnlêsber wurden yn kowedritse
bekomme fan skodzjen yn loft-fleach en wetterdize

hastiger as algoritmen drage kinne
gean autobannen achteleas fierder

oer tarredyk mei eltse wyn meidraaiende
netwurken fan hillige ferrieders

ynfrastruktuerbrûkers

ûnderweis foar ynsammeljende goeddwaande tsjerkehoeren
registers opmeitsje en ynsjen

dat stadichoan longerjende haadklassen yn griis ûnthâld

spûk wurde