Ynstjoerde gedichten

Under York is in gedicht fan Bauke Terpstra.

Under York

al mar oan
siicht flústerwyn blyn troch
gatsjepannen blêdetek
nimt my mei
lâns nea útsprutsen sjongrigels
oant it weistjert
yn in sucht
dy’t oan ’e râne
fan dit ferlitten gat
tanimt en oanhellet
ta stoarm
wurden raast
dy’t my foarby gean

lokkich
dat ’k net alles ferstean

 

‘Aquarius’ is in fers fan Tanja van Abbema.

 

 

in wikseling
fan beweging
tusken hin’ en wer
en op en del
allinne foarm
leit fêst
yninoar besletten
ferdwine wy
yn linen
sigeseagjend
troch romt’ en tiid

 

‘boartsje’ is it twadde fers fan Tanja van Abbema op RIXT.

 

 

boartsje

kâld rôs plestik
wie ik
woe net wêze
sûnder sicht
sûnder lûd
ik woe boartsje
hjir
bin ik

as wie ’k ûntpopt

Bauke Terpstra levere it fers Ichtus

Ichtus

der parkeart
in weromswimmend fiskje
foar myn noas

wite nûmerplaat
blauwe D

famke stapt út
mei in leech sûpte duvel yn har hân

sy hat preaun

It gedicht is skreaun foar de demonstraasje tsjin de Hubertus-fiering yn it bysûnder en tsjin de jacht yn it algemien. It wie organisearre troch Partij voor de Dieren en Animal Rights. De demonstraasje en de stille tocht hie plak op 5 novimber lêstlyn. Dêr is it fers ek foardroegen troch de dichter, Geart Tigchelaar.

 

 

kear it gewear

is it it omruiljen fan dyn maatpak
foar de outdoor-klean mei kamûflaazje

of it oerynstinkt datst net ûnderdrukke kinst
de adrenaline ast dat haske rekkest

of is it faaks dat fabeltsje fan natoerbehear
datst dysels en al dy oaren foarhâldst

of is it dochs dy twa miljoen deadlike slachtoffers
en dy twa miljoen healdeade slachtoffers

dat warleaze knyntsje yn dyn fizier
dy wjuklam sketten ein

sis my jager wêr dochst it no eins foar
en sis my net datst it úteinlik foar de lol dochst

Sweefmole is in fers fan Carla van der Zwaag.

 

Sweefmole

Mislik yn de sweef,
mar dochs sa bliid
mei wat Wilhelminadûbeltsjes.
It wie in moaie bernetiid.

Sus en ik swaaiden en sweefden,
ik wit it noch skoan,
fan it jild fan sûkeromke
dy’t ús yn de grûn bedoar.

By it âlder wurden
hearden wy wêrom.
Troch omke’s NSB-ferline
waard er finzen nommen.

Heit die alle war en krij him frij
út it nei-oarlochse gefang.
Hy skreau in protte brieven
mei útlis oer Dútserstwang.

Omke woe syn gesin beskermje,
hie nea ien ferret,
warskôge sels minsken.
Sa waard syn frijheid beret.

Ut tankberens wie omke sa gol.
Mei oare eagen sjoch ik no werom.

 

Bauke Terpstra debutearret by RIXT mei ‘yn dizze neakene stêd’.

 

 

yn dizze neakene stêd
hearst tuskentroch
it ferrin fan tiid

fallen

yn parten
wêrfan’t it tocht
ûnderskied te meitsjen
ta wichtich en lit mar rinne

mar ynstee dêrfan
krûpt it swarte beest
troch stege en lytse herne

it wol my bite

Nij fers fan Lara Kool

Lêste sprong

De earste stap altyd in sprong
tosken efkes op inoar
happend nei de siken
Kâld
sa kâld

Tiid hat gjin betsjutting mear
tinzen yn it hjir en no
neat hat noch gewicht
Stil
sa stil

Alles helder, de rûs foarby
fielen gjin needsaak
ferjitte in hearlikheid
Kalm
sa kalm

Yn it wetter bin ik my
Frij fan lûd, lea, emoasje
hoech allinnich mar te
Wêzen
allinnich wêze

Wêrom werom?
Is ferdrinke wier sa slim?