Ina Schroders-Zeeders (1958, West-Skylge) is sûnt 2018 de earste Eilândichter fan Skylge. Se skriuwt gedichten yn it Ingelsk en Nederlânsk. Fan har ferskynden de bondels Veritas, Amor, Roads book 1, Roads book 2, The Balance, Moving on en Op weg naar het niets. Se publisearre yn Ingelsktalige sammelbondels en yn it Ingelsk literêre tydskrift The Journal. Yn it deistich libben is se romanskriuwster. Yn augustus 2020 ferskynde der in Skylger thriller fan har, titele Waterdans. Webside: https.inaweblogisback.wordpress.com.
‘Voor mij is een gedicht vooral een instrument om dieper in de verbeelding te graven, om de verbeelding van een ander te voelen en vervolgens er een eigen, persoonlijke interpretatie aan te geven. Dat moment dat je een gedicht ‘voelt’ en er opeens een nieuwe wereld voor je opengaat, gaat verder dan de taal ons kan brengen, maar is voor mij het ultieme doel.’
Ynstjoerde gedichten
Witte eieren (24 febrewaris 2021)
Voor we de herfst in vallen (7 augustus 2021)
Herfst 2021 (31 augustus 2021)
Uitzicht (10 novimber 2021)
Lul (23 novimber 2021)
Waar hij haar kont (14 desimber 2021)
De vrijheid van de poëzie (12 jannewaris 2022)
Deugniet (29 jannewaris 2022)
Nachtlandschap (8 maart 2022)
Oekraïne (16 maart 2022)
Kaïns razernij (21 maart 2022)
Stamelgedicht (19 juny 2022)
Schoteltje (5 jannewaris 2023)
Jas (30 jannewaris 2023)
De driig Ik zag: jouw begrip – een driig een stoet van bleke mensen naar het kerkhof van Sint Jan Jij graaft nu diep in mijn versteende woorden alsof je de ochtend zoekt voor de tranen vielen, alsof je weet waar de kist ligt waar onbeweeglijk de kist ligt begraven waar het schrijnt, het silicium knarst op het graniet van mijn ziel Ik zag een driig en het waren allemaal bekenden Vaag rook de grond naar een dag in het voorjaar Jij graaft door het graniet raakt de kist – bijna Zie maar, je ligt hier niet, wil je zeggen Maar het is september, zeg ik, het is nog te vroeg De kraaien lachen om de vergissing © Ina Schroders-Zeeders