Gedichten fan de moanne

Elmar Kuiper is moannedichter by RIXT fan febrewaris 2023. JONG SELSPORTRET is syn twadde moannegedicht.

JONG SELSPORTRET

bist al skitende krekt
te smel is dyn nekke

hast gjin mûle en noas
dyn hannen koene wol

heksebiezems wêze en
wat te tinken fan dyn

holle: dat is in sitroen
de skonken lykje op ’e

tinen fan in heafoarke
en dyn eagen dan: twa

luzige stipkes. moatst
sa nei de wrâld sjen?

Elmar Kuiper is moannedichter by RIXT fan febrewaris 2023. Minske is syn earste moannegedicht.

Foto: Edwin de Groot

 

MINSKE

hy is skjin
as in rivier

mar slimet oan ’e mûning ticht

hy lit syn Switserske herder
op it sintelpaad efter in stôk
oanfleane

rimet in fûgel net mei de man

hy is earlik
as in kûgel

draait oan ’e râne fan ’e stêd it
stiel foar de arena, dêr’t er syn
slachsang sjonge mei

hy is suver
as in stien

sweltsjetipt oer de âld
opfeart

glêd en plat
is syn wurd

Ina Schroders-Zeeders is dichter fan de moanne jannewaris 2023 by RIXT. Jas is har twadde moannegedicht.

jas

er valt zoveel uit jaszakken van vroeger:
pleisters, munten
pillen om te rusten

wie heeft ze erin gestopt toen je even niet keek?
of was je het zelf
maar vergeten

ooit slapeloze nachten om geld
geen kledingstuk met zoveel geheimen
als een oude jas met pepergeur van zweet en regen

niets valt zo op zijn plaats
als rommel
op een kapotgesleten tegelvloer

Ina Schroders-Zeeders is dichter fan de moanne jannewaris 2023. Schoteltje is har earste moannegedicht.

 

schoteltje

schoteltje
tolde daarnet nog op z’n kant
op de vensterbank
naast de azalea

voor soldaten kwamen
en het schieten begon
toen het kind nog speelde
en het liet draaien als een tol

kapot schoteltje
kapot huis
waar zijn de kinderen nu?
waar is de zon?

een azalea sterft tussen dode kozijnen

 

Syds Wiersma is de moannedichter fan desimber 2022 by RIXT. Syn earste moannegedicht is lette hjerst.

 

lette hjerst

yn ’e hjerst kin ik skriuwe
as skriuwen ôfstjerren is
oant it mei sizzen in skraal
leavjen wurdt

ik snoei ferwyldere ynjouwings werom
behimmelje myn eagen wyld yn ’e kop
fan te lange dagen

de ambysje baarnt noch efkes fûl, lit dan los
dwarrelet yn ’e sûs nei in skoat froastich en wyt

yn ’e hjerst kin ik skriuwe
as skriuwen in die wurde moat
fan dielnimming

‘ôffalige’ is Sipke de Schiffart syn twadde moannegedicht fan novimber 2022.

 

ôffallige

oait wie de bûnscoach in fromme,
trouwe tsjerkegonger, oant
syn earste frou stoar

hy kearde him ôf fan it leauwen,
sette gjin stap mear yn tsjerke

frjemd, ast deroer neitinkst

alle ellinde yn de wrâld, de hongersneed
en hongerdea fan miljoenen lytse bern yn Afrika,
de massale slachtpartij yn de bioyndustry yn eigen lân,
Auschwitz en neam mar op

dat alles wie foar him gjin reden
om de tsjerke te ferlitten,
mar doe’t syn eigen frou stoar,
wie er sa fergrime,
dat er neat mear mei God
te krijen ha woe

gelokkich foar it Nederlânske fuotbal
hat er in soad ferstân fan it spultsje