Sweefmole is in fers fan Carla van der Zwaag.
Sweefmole
Mislik yn de sweef,
mar dochs sa bliid
mei wat Wilhelminadûbeltsjes.
It wie in moaie bernetiid.
Sus en ik swaaiden en sweefden,
ik wit it noch skoan,
fan it jild fan sûkeromke
dy’t ús yn de grûn bedoar.
By it âlder wurden
hearden wy wêrom.
Troch omke’s NSB-ferline
waard er finzen nommen.
Heit die alle war en krij him frij
út it nei-oarlochse gefang.
Hy skreau in protte brieven
mei útlis oer Dútserstwang.
Omke woe syn gesin beskermje,
hie nea ien ferret,
warskôge sels minsken.
Sa waard syn frijheid beret.
Ut tankberens wie omke sa gol.
Mei oare eagen sjoch ik no werom.