Twa aktuele sonnetten fan Peter Vermaat
de grote onrust het is niet voor te stellen dat er buiten je vissenkom geen water is noch vis het zelfverwijt van het gedeelde glas ’t ongeloof en het sluiten van de luiken de straten zijn apocalyptisch leeg wie gister nuchter was heet nu nalatig het wachten begint, hoever waait de wind de laatste wiet gescoord nog in een steeg de terrasstoelen worden opgeruimd en open flessen mogen leeggedronken geen minaret die roept noch klokgelui een vinger naar de vleermuis en de kat 't opspattend bloed, de slagers van de markt de grote onrust, ’t zwerven naar contact de grutte ûnrêst it is net foar te stellen dat der bûten dyn fiskekom gjin wetter is noch fisk it selsferwyt fan ’t dielde glês it ûnleauwe en ’t sluten fan de lûken de strjitten bin’ apokalyptysk leech wa’t juster nofteren wie hjit no neilittich it wachtsjen begjint, hoefier waait de wyn de lêste wiit krekt skoard noch yn in steech de stuollen op ’t terras boartsje ferside en iepen flessen, drink se no mar leech gjin minaret dy’t ropt noch kloklieden in finger nei de flearmûs en de kat ’t opspattend bloed, de slachters fan ’e merk de grutte ûnrêst, ’t swalkjen nei kontakt oersetting: syds wiersma een wedloop nu vallen ze om de een na de ander de krullenkop voorop, een polonaise de nar die virologen ’t virus wenste de helden uit het skioord worden banger de man die hoopvol iedereen zou redden die nachten doortrok tot hij niet meer kon ook hij zeeg neer, men draait grafieken los vermeerdert koortsachtig het aantal bedden het haar laat men maar noodgedwongen groeien gebitscontroles worden opgeschort ladders beklommen voor een laatste groet vertwijfeld drinkt de waard zijn voorraad op hij ziet een wedloop voor zich zonder finish plots roept hij luid ‘je krijgt mij niet kapot’ in wedrin no falle se om de ien nei de oar de krolkop hy foarop, in polonêze de nar dy’t firologen ’t firus winske benaud bin’ no de helden út it skyoard de man dy’t hoopfol tocht, ik kin jim rêde dy’t nachten trochgie oant er net mear koe hy siigd’ ek del, grafiken wurde losdraaid it koartsige fermearderjen fan bêden it hier dat litst fan need mar fierder groeie gebitskontrôles wurde einen opskood ljedders beklommen foar in lêste groet ferweesd drinkt de kastlein syn foarrie op hy sjocht in wedrin foar him sûnder einstreek dan raast er hommels ‘krijst my net kapot’ oersetting: syds wiersma