In snjit joadium

It twadde moannegedicht fan Elmar Kuiper, dichter fan de moanne jannewaris.

Foto: Geart Tigchelaar
In snjit joadium

Donald kin samar oer de râne fan ’e ôfgrûn kiperje, yn ’e
bedelte om memmy roppe en noait wer by de berch
opklauwe. Koloanjes baktearjes meitsje in fyn slyklaachje
by de drompel ûnder it dûsgerdyn. Vladimir keapet
in preferinte Fryske hynst. Theresa lit in ferkeard wurd
falle. Franciscus wrot him fêst yn it grom fan ’e tiid.

‘Folk,’ ropt Boris en stoarret yn ’e spegel, dêr’t tinzen as
leavehearsingeltsjes skûlje. Yn ’e tearen fan Shinzo Abe
krûpt it hertsear. Der kaam net ien werom op ’e basis.
Efter in stielen gerdyn jankt er in stille oseaan fol. Mark
bout in hiele waarme sliepdoaze foar syn Priscilla. Yn in
kluster of dize fan skytlytse dripkes driuwe firussen.

Merkel rydbosket. Macron faget in krommel fuort. De ierde
is in spierbal en de plom oan ’e kime in pronksike sturt.
Rutte makket in selfy, Xi Jinping tikket mei in refleks-
hammer tsjin it porslein. Kim Jong-un mjit de wjukken
fan in ingel. Kuiper hat de mûle yn beide hannen, pûlket
oan de hûd, docht in snjit joadium op ’e wierheid.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *