Tredde moannegedicht fan Job Degenaar
Lûk it âldfrinzige wurd ‘boreaal’ út de ferjitdoaze en fansels krigest alderhande begripen en ideeën yn ‘e holle: Baudet, Wilders en noch mear rjochts populisme yn Europa. Yn dizze tiden stekt dat ferskynsel de kop wer op en it is krekt as binne wy te ferheard, te sleau om de dêrby hearrende tinkbylden mei krêftige arguminten te wjerlizzen.
It boreale slangeparadys Nederlân appellân, paradys foar slangen: de gifleaze fan de selsfoldienens, de giftige fan de leffens en leagens, de wjirgjende fan de eigenwille Se broeie ûnder dongbulten, hongerje har in wei troch fjilden, stêden, ûnder flierren meitsje har in nêst yn hollen, herten, wurden Tusken de plinten fan de beskaving stekke se de duvelske kopkes op En wy, we slane ús inkeld foar de kop.
Het boreale slangenparadijs Nederland appelland, paradijs voor slangen: de gifloze van de zelfgenoegzaamheid, de giftige van de lafheid en leugen, de wurgende van de willekeur Ze broeien onder mesthopen, hongeren zich een weg door velden, steden, onder vloeren nestelen zich in hoofden, harten, woorden Tussen de plinten van de beschaving steken ze hun duivelse kopjes op En wij, we slaan ons enkel voor de kop