Poëzij fan Martsje de Jong.


Astrid Ik sykje dy op Södergård, dûnsjend yn it dôve hurdfjoer dêr’t de rook fan yn myn holle krûpt, kreakjend yn de houten flierren dy’t fûleindich splinters troch myn sokken skowe. Ik sykje dy yn it beammehôf, priuwend fan swietripe morellen dêr’tst it sicht op hân ha moatst achter dyn skriuwtafel, by it rút. Do bist de âlde iik Longerjend op ranja út dyn holle stamme lis ik myn ear tsjin de bast te lústerjen, flústerjend om dy net te steuren Yn it grutte ledikant dream ik dyn kinnen yn myn kinnen. Oan in paraplu spring ik fan it ferfallen skuorke wylst in nachtfûgel lûhûhûd jout en hastich fuortwjukket oer tsjuster nôtfjild as er fernimt dat ik yn him muzefange wol.
Moai Martsje!