Jan Kooistra syn twadde moannegedicht fan novimber.
Balloërfjild op it Balloërfjild bout men gjin bunkers der sille net samar raketten ynslaan bout men gjin muorren, set men gjin hikken op it Balloërfjild binne gjin demonstraasjes is gjin swart en gjin wyt, gjin jachtsjen en jeien, gjin geweld en gjin argewaasje op it Balloërfjild is gjin pine of toarst gjin earmoed of sykte, gjin oergeunst gjin memmeleas bern sûnder in moarn op it Balloërfjild sliepe de deaden yn har oerâlde grêven want se witte dat letter gielfinken en skriezen fan fierens wer komme op it Balloërfjild gûle let yn novimber altyd de beammen, binne dêrom de dagen sa stil op it Balloërfjild?