Op ferkiezingsdei it twadde moannegedicht fan Simon Oosting, yn maaie Dichter fan de Moanne by RIXT.
Sûgen en oksen Hy wit fan it patroan dizze lieder fan it folk as er seit wat beskaving ús hjit net te sizzen mei allúzjes dy’t rustke doarren nei djippe spelonken iepenje. Dan wit er dat syn folk deemoedich praat fan ja ja ja en tinkt dat er seit wat se hearre wolle en dat de oaren ferbjustere en dûm en lilk wêze sille en oeral en oerenlang petearje. Dat er dan sizze kin dat er gjin frijheid hat om te sizzen dat men net harkje en lêze kin dat it wurden binne sûnder ramt dat er der net fan witten hat. Ja ja ja sil men dan wer knikke. En de oaren as sûgen en oksen brochten it sied fan it túch oer it lân. Better bouwe se in sterk gewaaks dat túch gjin romte jout en swije se dy lieder yn ‘e lijte.