Sûgen en oksen

Op ferkiezingsdei it twadde moannegedicht fan Simon Oosting, yn maaie Dichter fan de Moanne by RIXT.

Sûgen en oksen

Hy wit fan it patroan dizze lieder fan it folk
as er seit wat beskaving ús hjit net te sizzen
mei allúzjes dy’t rustke doarren nei djippe spelonken iepenje.
Dan wit er dat syn folk deemoedich praat fan ja ja ja
en tinkt dat er seit wat se hearre wolle
en dat de oaren ferbjustere en dûm en lilk
wêze sille en oeral en oerenlang petearje.

Dat er dan sizze kin dat er gjin frijheid hat om te sizzen
dat men net harkje en lêze kin
dat it wurden binne sûnder ramt
dat er der net fan witten hat.

Ja ja ja sil men dan wer knikke.

En de oaren as sûgen en oksen
brochten it sied fan it túch oer it lân.
Better bouwe se in sterk gewaaks
dat túch gjin romte jout
en swije se dy lieder yn ‘e lijte.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *