Hjoed it twadde moannegedicht fan ús dichter fan april Gerrit de Vries.
Oer kanarjes eartiids yn de koalemyn hong in koaike yn de galerij siet efter traaljes in kanarje koalmonokside tekoart oan soerstof myngas wie in gefaar de mynwurkers wisten as it fluitsjen ophold dat der wat net doogde beppe hie twa kanarjes Piet en Jubel oant op in dei de boarre hja fuorre Piet sjongsied sêd siet er te jubeljen op syn stôk doe’t beide âld wienen foel er dêr ôf in skries huft him de snaffel stikken siket nei iten dat der net langer is op de útdrûge grien monotoane hûngerpôle draaft in pyk op ‘e flecht him út de liken doch mar krekt as is alles yn oarder in greide is gjin koalemyn in skries is gjin kanarje