RIXT sil yn it ramt fan it tema fan de Poëzywike in tal natoergedichten pleatse. It fers ‘Deugniet’ fan Ina Schroders-Zeeders is it twadde yn dizze rige.
Deugniet
Er deugt veel niet, vooral in de natuur
waar vuur en water voor commotie zorgen
en droge grassen rollen door het zand,
en er geboren wordt in armoe,
gestorven in verdriet, er tussenin geleefd in pijn en haat
en onderbroek na onderbroek onder het bed verdwijnt.
Er deugt veel niet, alles gaat dood,
de liefde neemt in allerijl de benen. Toch floept het licht aan,
schijnt het elke morgen fel oranje rood.
Nog nooit heeft het me zo mooi toe geschenen
en lijkt er niets meer aan de hand, is alles goed hier binnen,
alsof je mij niet echt verliet.
Maar zeg nou zelf, die hele zooi, de spinnen en
je boxershorts van jaren in het stof,
al die natuur, dat deugt toch niet?