Rigel fan Rixt

Hjoed is it de 134ste bertedei fan de dichteres Rixt (Grou, 27 septimber 1887). By gelegenheid dêrfan hawwe wy in oprop ûnder ús dielnimmende dichters dien om in gedicht te skriuwen nei oanlieding fan de folgjende rigel fan Rixt:

de hiele wrâld draach ik op ien fingers-ein

De rigel komt út it gedicht ‘Yn ’t lêstoan’ út har bondel De Gouden Rider (s. 51).

Hjir folgje de ynstjoerings:

 

 

Carla van der Zwaag

Koaide stiennen

In balstien mei ûnbeskreaune wetten
misfoarme myn joadebonken
Brykskouderich gong ik troch it libben
mei de wrâld op ’e nekke

Myn keistiennen binne fongen
yn in raster fan krityk
loerend nei de frijheid
troch de gatten yn myn wrâld

Op it keizelpaad kies ik myn eigen wei
De grutte stiennen bernje ik
De lytsen keil ik oer in blakke see
De hiele wrâld draach ik op ien fingers-ein

 

 

Marije Roorda

It hiem

Hoe’t my it hiem temjitte komt
my oansjocht mei har kalme aard
lâns in tipke fan har griene wale
as ik fan hûs gean en wer thúskom

nea freget oer wat my dwaande hâldt
mar myn drokte oer har gersfjild struit
dêr’t klysters tripkje en wjirmsykje
de grûn beklopje foar in hapke

hoe tear de sûnens fan in seadde is
wiist my it ynternet de noed op ierde
de hiele wrâld draach ik op ien fingers-ein
dy’t my ûntglûpt as ik in foet set op myn hiem.

 

Foto: Geart Tigchelaar

 

 

Janneke Spoelstra

It ferrin

Ik rin mei ús mem,
sy hâldt de stap yn.

Us mem rint mei my,
ik hâld de stap yn.

 

 

Rein de Lange

Brandaris 

ik set de nulle op streek
jûnsread bestoot myn antlit
traach draai ik rjochting see

Brandaris boppe weagen
knypeaget amper. it tsjustere
wolketekken: in faai teken

nim ik mar it drege beslút
ferbrân bestimmingen
draach myn hiele wrâld

jit op ien fingers-ein
en lit it helmhout los
in mayday leit my op ’e lippen

 

 

Syds Wiersma

ANVERS ANVERS

as it my nochris barre mocht
dat ik de hiele wrâld draach

net fan hân op rêch
op heup of hakke

mar op ien prikke liif
dat by fersin ynienen wiist

in oerbliuwseltsje bern

rint op sneontemoarn
de sjabbes yn
strykt op ’e trijesprong
fan de Lange Herentalse en de Van Lerius
út it âld en swier kwadraatskrift
út ’e ruten fan in learhûs wei
in flinter fan it gearballe wurd
op ien fingers-ein del
sa stil
skrammet dy dan it strjitteswurd

rint op sneintemoarn
de Seefhoek yn
lûkt de rook fan farske bôle
mei alle kleur en smaak fan de Levant
my troch de lea oant yn
it roppich sjen:

dy graach, dy
en noch in mingel fan dat
ashkuruk, ashkuruk

as it my wer barre mocht
dat
dan fei ik de wrâld dy’t myn wrâld
net mear is, bedarre as ik bin
yn útbuorrens bûten de hearskjende mores

dan ros ik dy wrâld
fan myn synyske middelfinger ôf
heal wiis en dronken
draaft it myn sinnen achternei

 

 

Tryntsje van der Veer

de ein

it begjin in tocht fan tûzen
siken en stappen it fynt gjin ein
in reis fan lijen en swiere wurden
ferknotte ferhalen ûnderweis

wêr wiesto doe’t ik dy frege
wêr bisto no’t ik it hûs brek
rin troch bergen en oer grinzen
ik in minske oan dines allyk

wêr fyn ik in ûnderkommen
wêr liede skonken en it hert
in flechtling ik by nacht en ûntij
roppich langjend nei in drip

yn it ûnthâld strún ik nei fersen
hoe te gean wêr streamt in liet
bou fan boeken loftkastielen
swalkje swijend fan ferlet

op ien fingers-ein draach ik
de hiele wrâld mar muze do
sielsbestimming en hâldfêst
bist myn tinte wierk en bêd

sa tref ik fierwei yn hoalen
leaflike rigels fan beskûl
it lit myn moedfearren ferrize
wiswier fynt de flecht de ein

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *