Edwin de Groot wie ôfrûne woansdei de RIXT-dichter dy’t meidie oan de útstjoering fan IepenUp oer de kleau tusken de Rânestêd en de provinsje. Hy skreau syn bydrage ûnder de útstjoering en lies dy foar as útsmiter fan ‘e jûn.
Kloof Ik doen op deze avend over de kloof tussen de Randstad en de provinsje dit stukje mar eefkes in ut Feansters. Stadsfries is in moai kompromie tusken ut Frysk en ut Hollaans. Bedankt Josse, Josse fan de sifers over sosjale geografie. Ik weet nou wat of ik bin; in geoneutrale middenlander, soa as alle mênsen út Heerenfeen. Wy kregen daar in de jaren tachtig te maken met in ferbeterfiesie, ut ouwe spul moest fut, strakke nieuwe gebouwen moesten der kome. Ut ouwe Postkantoar plat, de Watertoren oek en de ouwe steentsjes waarden ferfongen door glad, griis granyt. Soa strak as de klikobakken achter de stoepraand yn de Biblebelt. We hewwe der in C&A foor terugkregen toen en in H&M. In Hema hadden we al. Soa leken we moai op Alphen a/d Rijn, Meppel, Culemborg en Almelo; geen kloof te bekennen. Miskien oek mar goed, want neffens Marijn fan ut FSP is ut oek niet heel intelligent om in kloof siën te willen.
Mar dat wil ik nou just; in kloof, in groate, maanske kloof. Ik wil helegaar niet lieke op Almelo en oek niet op de Randstad. Al helemaal niet as de mênsen daar denke dat krekt wy fan de raand fan de wereld falle. Naar ut Noarden reize skynt altiten langer te wezen as omgekeard. Marijn hat it oek over de Friese Paradox; wy bungele faak onderan listkes en binne toch frijwat gelukkig. Laat my dan noch in paradoks inbrenge. Ik wil in kloof, wat ik al sy, in groate, maanske kloof, mar dan tegelyk één met bruggen. Dit met Leibnitz in gedachten: Laat de werelden elkaars verworvenheden delen. En met in anfulling ala Descartes derby: Niet allenich “Ik denk, dus ik ben” mar oek “Jij bent, dus ik ben”. We make mekaar. Hou fan dysels en hou fan mekaar. Liefde kan prima in de ferskillen sitte. Soa as troebadoer Timo (út Meppel) krekt al song: It doesn’t have to be so hard.