Hjoed it tredde moannegedicht fan Edwin de Groot, ús moannedichter fan maart. Syn yntroduksje ta it gedicht: ‘In minske hat twa earen, twa eagen, twa nieren en ien lever, mar dy lêste hat noch wat regeneraasjefermogen. Fan de motor, it hert, hat de stjerling mar ien en wat stikken is, is stikken. Dan is it de baas om de saak geef te hâlden. Wat net betsjut dat der neat mear mei. Meibûge mar net knibbelje.’
Wat mear tuike oan, net ôfstappe In farsk liuwehert stiet foar de doar mei bloedkanalen as ronkjende oargelpipen en kleppen it ekwivalint fan blinkende blêdfearren út it alderbêste blauwe stiel hy kaam foar de hometrainer op Marktplaats koe der moai de ferbylde berchhellingen thús al belibje syn poaten brâne litte yn in bonkemoarchrotteljende firtuele wrâld ik rûn mei him mei nei syn auto elk oan ien kant fan de doaze dy hie 'k bewarre, faaks dochs wol wat fan in fermoeden in hertwand no, inkeld noch mei ile lucht doe´t er fuortriid klonk út syn radio Frans Bauer "Jaauuuw hart is van sjokolaaaa" Godfergemy ik núndere gau wat werom, wat fan Triggerfinger Just let it ride, baby Just let it ride © Edwin de Groot