Martsje de Jong is moannedichter fan Jannewaris 2024 by RIXT. Har earste moannegedicht is foar dy. Tomas Dalgaard makke in oersetting fan dit fers, dy’t okkerlêsten yn it Deenske tydskrift M gasin publisearre is.
foar dy
soms wol ik dy freegje hoe’tsto dyn
Amerikaanske dream
belibbe hast, opstjoerd yn
brieven en foto’s
dêr’t ik by betink datst
miskien wol dit sein hast
dat tocht en dêrom laitsje moast
as my in godlik kreaze keardel
foarby rint
like ûnberikber as do
as ik tsiis en woarst snij
foar myn jierdei dêr’tsto
net bist
wol ik witte watst der eins fan fûnst
dat de boade dyn hier kjimde
dyn skeinde antlit toanber makke mei
make-up
til dig
sommetider ønsker jeg at spørge dig
hvordan du levede din
amerikanske drøm sendte
breve og billeder
om hvilke jeg tænker at
du kan sige dit tænke
dat og grine over dem
når en guddommelig smuk fyr
passerer mig lige så
uopnåelig som dig
når jeg skærer ost
og pølse til min
fødselsdagsfest hvor du
ikke er tilstede så
ønsker jeg at vide hvad du tænker
om bedemanden som kæmmer dit
hår og gør dit
ansigt præsentabelt med
make-up
Pier Boorsma, nij by RIXT, is dichter fan de moanne desimber. Syn twadde moannegedicht is ‘trinus’.
trinus
ik studearre frysk
oan de hegeskoalle
yn ljouwert
ik moast tentamen dwaan
bij trinus
hij hie de fragen
foar elke studint
op in briefke stean
wij fleagen troch de stof
trinus rekke in bytsje yn panyk
do moatst net sa fluch prate
sei er
ik moat eamelje grif
andere ik
no dan nim ik
de fragen fan klaske
der mar bij
sei er mei in djippe sucht
Pier Boorsma, nij by RIXT, is dichter fan de moanne desimber. Syn earste moannegedicht is ‘Josse’.
Josse
syn heit ferkocht -as it him utkaam-
petroalje
sa net dan gong er
sûnder iten nei de kweekskoalle
de fammen yn syn klasse gniisden
hij hie twa ferskillende sokken oan
hij rekke fereale op ien fan de fammen
mar doarde har net te freegjen
wat stelde hij eins foar
as soan fan in petroaljeman
letter skreau er in roman
oer de nearzigens fan syn doarp
doe’t er him ûntjoech as skriuwer
telde hij einliks mei
ljouwert. station leeuwarden
zij met boerka en gezin
boze man en puberzoon
ik alleen met natte haren en mondkapje
de trein dendert weg deinum. station deinum
de man slaapt
de puberzoon mokt, rug naar haar toe
we stoppen
haar ogen en de mijne
spreken zwijgend met elkaar
die van haar rollen dat ze lastig zijn die twee
dat ze er weleens genoeg van heeft
dat ik het snap, zeggen mijn blikken
we lachen stil in kraaienpootjes
de man slaapt door, de puber zwijgt
we gaan verder
dronryp. station dronrijp
in de zwarte spiegel van de avondlucht
vinden onze ogen elkaar weer
onze gezichten versmelten
de puber wil al uitstappen maar ze pakt hem beet
we vertrekken
de trein mindert vaart frjentsjer. station franeker
ze moeten er uit
de man slaapt nog steeds
ze kijkt even vragend naar mij
zal ik … zeggen haar wenkbrauwen
nee zeg ik stil, dat kun je niet maken
we glimlachen
ze zucht spijtig
en schudt hem wakker, schreeuwt in zijn oor
hij schrikt terug in zijn boze realiteit
ze verdwijnen, hij moppert
in het witte licht van het perron
de trein dendert door
de trein dendert door harns. station harlingen
haar ogen blijven nog even
in de mijne weerspiegeld
er stapt niemand in of uit
harns haven. station harlingen haven
eachkontakt
leeuwarden. stasjon ljouwert
sy mei boerka en gesin
lilke man en adolesinte soan
ik allinne mei wiete hierren en mûlkapke
de trein dinderet fuort deinum. stasjon deinum
de man sliept
de soan stumet, rêch nei har ta
wy hâlde ho
har eagen en mines
prate swijend mei elkoar
dy fan har rôlje dat hja lestich binne dy twa
dat hja wolris har nocht der fan hat
dat ik it begryp, sizze myn blikken
wy laitsje stil yn lytse kraaiepoaten
de man sliept troch, de soan swijt
wy gean fierder
dronrijp. stasjon dronryp
yn de swarte spegel fan de jûnshimel
fine ús eagen elkoar wer
ús gesichten rane gear
de soan wol al útstappe mar hja pakt him beet
wy gean fuort
de trein hâldt yn franeker. stasjon frjentsjer
hja moatte der út
de man sliept noch hieltyd
hja sjocht efkes freegjend nei my
sil ik … sizze har wynbrauwen
nee sis ik stil, dat kinsto net meitsje
wy glimkje
hja suchtet spitich
en skoddet him wekker, raast yn syn ear
hy skrikt werom yn syn lilke werklikheid
hja ferdwine, hy fûteret
yn it wite ljocht fan it perron
har eagen wjerspegelje
noch efkes yn mines
de trein dinderet troch
de trein dinderet troch
harlingen. stasjon harns.
der stapt nimmen yn of út
harlingen haven. stasjon harns haven