Fan 6 maart oant 5 maaie is de tentoanstelling ‘Verwondering en Verontrusting’ yn Obe oan it Aldehoustertsjerhôf yn Ljouwert.
Kinst der in seleksje út it wurk fan de Ljouwerter byldzjend keunstner Kor Onclin (1918-2003) besjen.
Ferskate dichters fan RIXT giene yn op de útnûging om poëzy by wurk fan Onclin te skriuwen.
Dy gedichten waarden foardroegen op in literêre jûn op freed 1 april yn Obe.
De kommende tiid publisearje wy de gedichten mei foto’s fan de skilderijen dêr’t se by skreaun binne.
Hjoed it gedicht ‘By in blauwereinbeam en in reinbôge’, dat Edwin de Groot skreau by it wurk ‘Blauwe regenboom’.
De gearstallers fan de tentoanstelling hawwe it gedicht opnommen yn de tentoanstelling.
Fan 6 maart oant 5 maaie is de tentoanstelling ‘Verwondering en Verontrusting’ yn Obe oan it Aldehoustertsjerhôf yn Ljouwert.
Kinst der in seleksje út it wurk fan de Ljouwerter byldzjend keunstner Kor Onclin (1918-2003) besjen.
Ferskate dichters fan RIXT giene yn op de útnûging om poëzy by wurk fan Onclin te skriuwen.
Dy gedichten waarden foardroegen op in literêre jûn op freed 1 april yn Obe.
De kommende tiid publisearje wy de gedichten mei foto’s fan de skilderijen dêr’t se by skreaun binne.
Hjoed it gedicht ‘L’Univers du voyeur’, dat Tryntsje van der Veer skreau by it wurk ‘L’Univers du poéte’.
De gearstallers fan de tentoanstelling hawwe it gedicht opnommen yn de tentoanstelling.
Kor Onclin: L’Univers du voyeur
Tryntsje van der Veer
L’UNIVERS DU VOYEUR
nea seach ik dy nearne moete ik dy
op kleurige doeken fol wêzens yn
wêzens boartsjend op jakobsljedders
ferpakte partsjes mei strapatsen
nea hearde ik dyn namme dy’t dûnset
my meitroant nei dyn fantasij wreed
kâld en lilk dan wer leaflik skruten
ik stap tebek ferbjustere en wachtsje
nea lies ik dyn wurden as savant
de hielmaster dy’t my wifkje lit
syn wûndere wrâld omfetsje fan
streake lichems yn ferve en kryt
nea nearne seach ik dyn slangewêzens
út de ierde oprispjen dy’t inoar omwuollen
yn myn holle betiizje triedden it ramt
dochs aloan wurdt it tinken ljochter
L’UNIVERS DU VOYEUR
nooit zag ik je nergens trof ik je
op kleurige doeken vol wezens in
wezens spelend op jakobsladders
verpakte deeltjes met strapatsen
nooit hoorde ik je naam die danst
mij meetroont naar je fantasie wreed
koud en lelijk dan weer lieflijk verlegen
ik stap naar achter verbijsterd en wacht
nooit las ik je woorden als wetende
de heelmeester die mij laat aarzelen
zijn wonderlijke wereld omvatten van
gestreelde lichamen in verf en krijt
nee nergens zag ik je slangenwezens
uit de aarde braken die elkaar omwonden
in mijn hoofd verwarren draden het kader
toch wordt alsmaar het denken lichter
Hindirk Hannema lies by ‘Optrede foar de Frede’ foarige wike snein syn fers ‘Hoopvolle schuilkelder’ foar.
Hindirk Hannema. Foto: Geart Tigchelaar
Hoopvolle schuilkelder
Brand van verlangen in deze diepte.
De toorn van vuur zal deze plaats overslaan.
De vulkaan van woede gaat aan deze plek voorbij.
Lucht happend vindt vrede hier zijn toevlucht.
Opgelucht kunnen de moeders ademhalen.
Hun kroost overleeft deze wilde razernij.
Laat de willekeur maar zegevieren.
Laat deze verlichte nacht voorbijgaan.
Laat onze vaders asjeblieft voor eens en
voor altijd het lot van dit wassend ontij beslechten.
Jochem Rijpma lies by ‘Optrede foar de Frede’ foarige wike snein syn fers ‘it ferrie’ foar.
Jochem Rijpma. Foto: Geart Tigchelaar.
V.P. út M.
It ljocht, de fleur, de leafde
Wurdt begroeven.
De nacht, de nacht,
Allinnich mar nacht en macht
Bewenje de man mei de stielblauwe eagen.
De leagen strielet as tsaar aller tsaren
Yn syn dûnkere tinzen,
Makket ta slaaf
Frede, fleur en frijheid fan in folk,
Makket harren heldhaftige presidint
Ta ûnderdrukkingsfascist,
Makket in platgoaide bernesikehûs
Ta legerlokaasje
Makket bombardearre flechtlingen
Ta fake-nijs.
Mar bringt ek it fallyt
Fan de globalistyske ekonomy.
Harren sanksjes lykje moster nei it miel.
It lân hat no fleantugen en in no-fly sône nedich.
Oars falle alle deaden en heldedieden yn de sompe.
En kleurje de net-baarnde fingers fan de NATO
Hieltyd reader mei Ukraïns bloed.
Koarter troch de bocht,
Ien kûgel, ien effisjinte kûgel nei Moskou.
Miskien wurdt Baudet dan ek wekker.
Janna van der Meer lies by ‘Optrede foar de Frede’ foarige wike snein har fers ‘it ferrie’ foar.
Janna van der Meer. Foto: Geart Tigchelaar
it ferrie
toskepoetse, hierkjimme en
in raket fljocht yn ’e tillefyzjetoer fan Kiev
draai it lûd wat heger
minsken roppe nei soldaten
kofje mei koeke
wylst bloed tsjin ’e stiennen spat
nei ’t wurk, it nijs
in nagelnij appartemint, dream fan ’t jonge stel, dondert ynelkoar
sa kâld op it stasjon, in poppe gûlt
lústerje, sjoch
út it perspektyf fan ’e gelokkigen
lykje wy feriene
yn in elektroanyske alliânsje
is alles tichtby
mar it ferrie is dit
sy binne dêr, wy hjirre
as wy jûns ûnder de tekkens krûpe
raast de stilte miskien earst noch
as in tank troch ’t tsjuster
mar je kinne der op wachtsje
en stjoermans holle jout him oer
en dêr sakje wy
wei yn in poel fan frede
de oare deis wurdt it noch slimmer
want freondinne bellet dat se hjoed te iten komt
laitsje en genietsje
wêr moat dat hinne
yn tiden fan oarloch
