Pleatst op

Witte eieren / Wite aaien

Witte eieren / Wite aaien fan Ina Schroders-Zeeders
 

Witte eieren

Bij het vrijen blijft je blik
leeg staren naar de oude verf
van het plafond dat nooit het mijne was.
Zij schuilt nog ergens daar,

achter het bijna gele wit
waar ik je niet volgen kan. 
Waarom doen wij en uitgerekend hier 
alsof we kinderen maken?

Met spijt en naakt wordt opgestaan
om traag de lange trap te nemen. 
‘Toch noem ik het geluk,’
zeg je, uitgeteld maar net op tijd,

bijna beneden,
voor ik de laatste tree verkraak.
Ik sla twee witte eieren stuk.
Jij staart naar je verleden.

 

 

Foto: Geart Tigchelaar

 

Wite aaien

By it frijen bliuwt dyn each
leech hingjen op de âlde ferve
fan it plafond dat mines nea wie.
Sy skûlet dêr noch earne,

achter it hast giele wyt
dêr’t ik dy net folgje kin.
Wêrom dogge wy en krekt hjir
as meitsje wy bern?

Mei spyt en neaken wurdt derôf kommen
om traach it lang ein trep te nimmen.
‘Dochs neam ik it gelok,’
seisto, útteld mar krekt op ’e tiid,

hast ûnder,
foar’t ik de lêste treed bekreakje.
Ik slaan twa wite aaien stikken.
Do stoarrest nei dyn ferline.


Oersetting: Syds Wiersma

 

 

 

 

Pleatst op

Beferzen de tiid

Beferzen de tiid is Aggie van der Meer har twadde moannegedicht fan febrewaris 2021

 

Foto: Geart Tigchelaar

 

Beferzen de tiid

Febrewaris, roetkâld en stil
beferzen de tiid 
magysk hie er sein, it hie de hazze west,
it waar hie it west, mar mear wie it de hazze
útsnien byld, yngrift,
de hazze hie beskûl socht
hy, oerfallen, oerjûn 
wit dat it syn libben is, in jefte is

dy dei, beferzen de tiid, hy soe it net ferjtte

der hie net mear west as dat.
Pleatst op

De Grutte Xi JinPing

‘De Grutte Xi JinPing’ is Aggie van der Meer har earste moannegedicht fan febrewaris 2021.

 

Boarne: Pixabay
De Grutte Xi JinPing
 
se groetsje
se bûgje
dan easkje se it earste wurd
 
hy, XI, ferbjustere 
net ien sil de macht, him tabeskikt
syn sterke hân en doel ûntnimme 
hie der in oar behâld west
foar har, foar him
wie der in oare kar? 
 
bûgje sil er net 
foar’t er bang wurdt 
sil syn wrok him hoede
 
no’t er wit fan har fersin 
sil er har rêde
 
it earste wurd,
sil er sizze
bliuwt oan my
lykas it lêste 
 
yn har swijend ferwar
driigjend al
witte se dat syn eangst
him twingt syn wet
syn wil en syn gedachten 
te printsjen 
op har lippen
yn har hollen 
 
gjin dei sille se it ferjitte
gjin nacht sil it har rêst jaan 
in útwei sil der net wêze
foar har net, foar him net
it lêste wurd, seit er, is sein
 
lit de wrâld it witte.
Pleatst op

Swier

Poëzij fan Carla van der Zwaag.

Boarne: Pixabay
Swier

In besliepte wrâld.
Wyn hellet rillich oan
Swiere wolken
komme jachtich op ús ta.

Mei it krôkjen
fange fleagen oan.
Yn ’e kream folt de loft har
mei readfallich ljocht.

Lang ynhâlden azem
ferlit mei krêft it himelbêd
Stripen snie wiskje oer fjilden,
bedobje stadich lijen.

By ’t ferdrûgjen
fan de wite poppe
foegje wy koaltsjes,
woartel en in sjaal ta.

 

Pleatst op

Klisjees

Geart Tigchelaar is Streekdichter fan Noardeast-Fryslân 2021-2023 en makket foar RIXT by elk fers in filmke.
It fers ‘klisjees’ (‘clichés’) is syn earste fers dat skreaun is nei oanlieding fan it tema ‘mei-inoar’ fan de Poëzywike.
De Nederlânske oersetting is fan Syds Wiersma.

Pleatst op

En bist wekker wurden goed gefoel

En bist wekker wurden goed gefoel is Syds Wiersma syn tredde moannegedicht fan jannewaris 2021.

Foto: Geart Tigchelaar

 

En bist wekker wurden goed gefoel


wat giet der yn sokke hollen om?
wêr helje se de ûnbeskoftens wei
om oarmans guod blyn
har ta te eigenjen? 
hoe binne se moarns wekker wurden
mei de knip op ’e bút?
wat seit it gewisse einliks?
hingje der gjin spegels by dy lju yn de huzen?
hoe ferklearrest it psychologysk
of moatte wy it patologysk besjen

as sa’n man as Mark R. seit
dat er wol de baas wie mar net krekt wist
wat der barde doe’t er derby stie te sjen
him dêrom net skuldich fiele kin
mar in pear wiken letter wol om it hurdst ropt
dat sokke plonderjende relskoppers rosmos binne

wat giet der yn sa’n holle om?