Negativen is Sigrid Kingma har tredde moannegedicht fan april 2021.

 

Negativen

De deade mosk is bedobbe
dreame mei noch op de bonnefoai
oer optochtrûpen en iepen knoppen
festivaltinten yn wolkefjilden
wattestaafke as fentyl
foar de ûnderbúkmaitiid
fier fuorttroppe
fynst 2020 werom
op in ferkeapkleedsje
njonken de sjoelbak

Kâld en stil
koade swart
mei in depresje
stamppot rauwe data
it terraswaar gjin sifer
de flagge mei út wiuw
ferbylde flekken fuort
foar in sunich sintsje

Yn de fields stean no
túnmaatsjes
earste resultaten wize út
dat beantsjes foar
blommen opkomme
al binne der spruten by
dy’t har net teste litt

‘Kopstikken’ is Sigrid Kingma har twadde moannegedicht fan April 2021.

 

Kopstikken

Slingers hinget er foar
himsels net op
fiert oerlibbings mei
tichtlutsen lúksafleks
yn de efterkeamer
sensibilisearre freonen
bûsjild sparre by de ABN
foar syn nije fyts

Bedoarne pjut dy’t
fjochtet tsjin ferskjinning
sêfte wurden siket
foar in leagen
of gnyskjend bekent
dat er fergeat
wa’t juster noch
syn bôle smarde

Helder lykwols stiet
foar de geast
dat it sjerp wie
oer it papierwurk rûn
de plakkende poaten
ôfslikke yn de neigalm
fan de klinkende skille

Sigrid Kingma is dichter fan de moanne april 2021 by RIXT. Har earste moannegedicht is Livestream.

 

Livestream

Bob en Flo hâlde in barbekjû
buorlju bakke mei
Fagradalsfjall is hotspot
fertrape grús rûgelet mei in sisser ôf
fan de richel yn floeiber stien
by skimer ljochtsje feloranje ieren op
stroffelje net oer de tripods lifestylevloggers
en dronefleaners
dampende dea krûpt stikem
ferrifeljend stadich nei teannen ta
tink om oardel meter mar mear noch
MOVE!!!
mei de kop foar ús byld wei
Bob siket mei flamjende eagen
freget om fullscreen 
Flo set in falleifoljende polonêze yn
de chat dûnset der wyld oerhinne
by jûn soarget Sif foar opskuor
ferswolget Bob de live-kamera

‘et locht en de wiend’ is Tsjisse Hettema syn twadde gedicht fan de moanne fan Maart 2021.

 

et locht en de wiend
daansen
om et huus op ’e rots an ’e rane 
iets
vergliedet van zwart naor gries in mi’j

ik wil daor ok
daansen om mi’jzelf
as een woepsterd altemis
in de stokken te hoolden

de uutbundighied van kleur
de ruumte van et huus
de trappe die’t opstiegt uut mien heuft

de rots hoolt alles verrassend strak
bi’jmekeer
et snoert mi’j in tegen de kaante
wat et inhoolt
ik zuke et smalle pattien
dat langzem omhoge mien heufd omlegens trekt