‘De geast en de beam’ is Cornelis van der Wal syn twadde moannegedicht fan augustus.
De geast en de beam In âld hûs, in beam stiet der neist. Hy hat dêr wenne yn syn dreamen. No, lykwols, waait de noardewyn en heukeret er yn tinne klean. Faaks is er dea, hy wit neat. Sil it hûs ek sûnder him bestean? Blau hinget de dei boppe de wolkens, myn griene hier befriest. In sykjende wikel twifelet tusken myn wynbrauwen. Ik bin de beam, fruchten en fûgels rûgelje fan myn tûken. De woartels krûpe stadich ûnder it hûs, skuorren lûke troch de âlde muorren. De geast wol graach werom nei syn heit.