De redaksie van Rixt het mi’j vraogd hoe ik tot et schrieven van gedichten in et stellingwarfs komen bin. Om een lang verhael of te kappen deur ien woord eigenlik: et/de locht. Et betekent zowel ‘ljocht’ as ‘loft’ in et fries. En de uutspraoke van de klinker o bepaolt de betekenis krek as in ’t fries. Ik bin een bietien verliefd worden op dat woord zo as mien geliefde dat bruukt. En dat maekt jo ni’jsgierig naor de aandere woorden van disse tael.
Meensken
op et eilaand
meensken as een falanx
mit vuuls te grote naemplaeties op de bost
dwaelen deur de dörpsstraote
heur heufden straelen radiael et geldelek gewin
et locht in heur ogen
laet gien twiefel in disse klaetersfeer
is ieder zien eigen gastheere
op de barg de Gourmandise
et zaand stoeft een aere melodie
lieken
en de locht
uut de eupenstaonde mossels
et getingel van de geraemtes mit de ribben van zilveren behang
de duundummies
de munt op et veurheufd van de vergeten sjaansbroek
veur de veerman
die dommiet weer vertrekken zal
© Tsjisse Hettema