In aktueel gedicht fan Tsjisse Hettema
Et virus ik zat allienig op ’n plein en lichte un peer tegels deruut mien voeten grevend in ’t opdreugend zaand wottels kwammen bloot te liggen un filigrein petroon van mien opsleuten leven un mollerille un spoor dwasover noar ’n sienematografies beeld: voor mien neus un middelieuwske krudekappe as ’n snaevel die de raffelege woarhied eupen pikt