Hjirûnder, yn it Biltsk, it earste moannegedicht fan Hein Jaap Hilarides, ús dichter fan de moanne jannewaris.
Ik sing tun de sin
Ik sing tun de sin,
niet tun ’t bestaan fan ôflopen jaar.
Nee, ik sing foor ’t dinken dat
altyd an de tând foeld worre mot
om bij de fantasy te bliven, ferbeelder
fan ’n woordewereld die’t wij beweune.
Ferbeelding maakt de woordewereld beweunber,
’n onbeweunber ferklaarde weuning de sin.
Ik kyk na de dichter.
De dichter rúkt my, weet wer’t ik staan.
Sou hij mij fine? Mooi?
Ik rúk syn swakke, soete knoflooksmaak.
Ik ferlies myn geur,
myn bladsys rake los.
De dichter siet mij. Dos niet?
Hij komt na mij toe, betast mij en flústert:
’t Wekflessy sait dat ’t water niet deugt.
’t Water ferwyt ’t glâs deursichtighyd.