Yn it moanneljocht: L’Univers du voyeur
By L’Univers du voyeur fan Tryntsje van der Veer.
Yn 2022 waard Rixt frege om oan te heakjen by in projekt dêr’t de skilder Kor Onclin (1918-2003), dy’t ek terapeut wie, yn it ljocht setten waard. Der soe dat jier yn paviljoen Obe in útstalling fan syn wurk komme, omliste mei kulturele aktiviteiten. Ik haw my daliks oanmeld. Syn kleurrike skilderijen rôpen in ferskaat oan emoasjes op. Geregeld wie de tematyk dreech.
By in fjouwertal skilderijen skreau ik in Frysk fers mei in Nederlânske oersetting. Ien derfan waard útkeazen om yn de útstalling tusken de skilderijen te hingjen: L’ Univers du voyeur. De titel ferwiist nei syn skilderijen L’ Univers du poète I en II.
Myn fers kaam njonken ‘Snake Riding’ te hingen, in grut kleurich oaljeferve skilderij op doek út 1987. Mei tastimming fan Marleen Onclin fan it bestjoer fan de Stichting Kor Onclin wurdt it hjir ôfbylde. It is in abstrakte en dynamyske foarstelling, weagjend fan rjochts-ûnder nei links-boppe, yn in kleurespektrum fan read-giel nei blau-wyt, omliste troch donkere tinten. It is libben, mei in kronkeljende slange, mei wêzens, eagen. Myn fers omfettet ek in flecht oan assosjaasjes, ynklusyf ferwizings nei syn totale oeuvre.
Kor Onclin syn wurk is gjin maklike kost, it is konfrontearjend. It giet oer libben, dea en hjir oer gif, tsjingif, rêding, oerlibje. Tiidleaze temata, oansprekkend ferbylde en aktueel yn it hjoeddeistige tiidrek.
Ik bewarje waarme oantinkens oan dit RIXT-projekt yn gearwurking mei de Stichting Kor Onclin, oan de moaie útstalling yn Obe, mei in feestlike iepening en in dichtjûn letter yn it trajekt yn ’e mande mei oare dichters út Ljouwert en omkriten. Derom set ik graach sawol de yn Ljouwert berne Kor Onclin, syn skilderijen as myn gedicht dêroer nochris yn it ljocht.
https://koronclin.com/
https://rixt.frl/2022/04/04/1-ferwundering-en-feruntresting-kor-onclin/
‘l Univers du voyeur
nea seach ik dy nearne moete ik dy
op kleurige doeken fol wêzens yn
wêzens boartsjend op jakobsljedders
ferpakte partsjes mei strapatsen
nea hearde ik dyn namme dy’t dûnset
my meitroant nei dyn fantasij wreed
kâld en lilk dan wer leaflik skrúten
ik stap tebek ferbjustere en wachtsje
nea lies ik dyn wurden as savant
de hielmaster dy’t my wifkje lit
syn wûndere wrâld omfetsje fan
streake lichems yn ferve en kryt
nea nearne seach ik dyn slangewêzens
út de ierde oprispjen dy’t inoar omwuollen
yn myn holle betiizje triedden it ramt
dochs aloan wurdt it tinken ljochter
‘l Univers du voyeur
nooit zag ik je nergens trof ik je
op kleurige doeken vol wezens in
wezens spelend op jakobsladders
verpakte deeltjes met strapatsen
nooit hoorde ik je naam die danst
mij meetroont naar je fantasie wreed
koud en lelijk dan weer lieflijk verlegen
ik stap naar achter verbijsterd en wacht
nooit las ik je woorden als wetende
de heelmeester die mij laat aarzelen
zijn wonderlijke wereld omvatten van gestreelde lichamen in verf en krijt
nee nergens zag ik je slangenwezens
uit de aarde braken die elkaar omwonden
in mijn hoofd verwarren draden het kader
toch wordt alsmaar het denken lichter