Lei it oan it nije nammebuordsje
tichtby hûs dat it bûtenfjild my
op in oar spoar sette?
Ferrifele my de fertroudheid fan
it somplân net doe’t ik dêr ris
kuiere mei freonen út Lowestoft?
Wat krûdiger rûkte fan in feanpoel
de liiflucht en peatske de grûn my licht
ûnder de fuotten fernuvere my it lûd.
In freon skouderlûkte en sei ─ of course
sense of place, the same as with us.
Wilens joech syn taal the Wetlands
achter hûs in bûtenlânsk gesicht.
© Marije Roorda