Held

Dichteres Evita Bakker wie sneon by de trochkomst fan Maarten van der Weijden yn Drylts en skreau in gedicht oer syn titanestriid.

Held

Dêr komt er, krûpe de weagen
stadiger oer it wetter as hy.

De klok slacht trije oeren
as Drylts út syn eachhoeke ferdwynt.

Hy slacht it kjelle wetter fan him ôf
mar it hellet syn plak hieltyd wer yn.

Manmachtich syn pine
de tiid fersûpt him yn ‘e sliep.

Royale Lúkse

R-Day
It sil heve, de reuzen komme! Ljouwert yn ‘a bubble’, de stêd lamlein en alles moat wike, wat op ‘e rûte stiet wurdt sloopt. Al moannen is it barren hyped en wy steane derby en sjogge der nei mei al dy tûzenen toeristen. Kultuer fan it boppeste buordsje…

Reuzesloopwurk (foto: still fan in LC-video)

Royale Lúkse

Memmen hâld jo dochters by de rokken:
de royale klazen binn’ op kommenswei!
Hja wâdzje wat yn ’t paad stiet fuort oan brokken,
hingjend yn ‘e kabels – koalferkeaperij.

In trio houten harken mei wank’le trêden
en in flutferhaal; in reuzereed bebakt yn iis …
Folle faker al fertoand yn party mearkestêden,
ach, pommerantsjes bin mei koal hiel wiis.

Trije dagen achter skoattels, trije dagen in kordon,
’t belis fan Ljouwert, as yn in skier ferline,
alles wykt foar de salespromotion:
draaie sil de jildmasjine!

Memmen, it is al oer de helte fan it jubeljier,
en fier foarby it alderplatst fertier!

© Henk Nijp

 

Wy binne wolf

De wolf is werom yn Fryslân. Op ferskate plakken yn it suden en easten fan de provinsje binne se sjoen, binne deabiten skiep fûn. Yn maaie is op in geheim plak yn ’e bosken yn Drinte in wolf foar syn hoale mei in ferburgen kamera filme. In nije oanwizing dat de wolf net inkeld troch ús kriten omswalkt, mar him ek te wenjen set.

André Looijenga is dichter fan de moanne augustus by RIXT

@ Staatsbosbeheer

 

wy binne wolf

wy binne wolf
jim skûlje efter hagen, foarby de bosk
jim ha triedden spand, swarte diken getten
jim raze op ljochte tsjillen foar de nacht út
jim sitte yn ’e strûp fan it trochklik-ies
jim wachtet de kâlde tosk fan wyldernis
wy binne wolf

wy binne wolf
jim fergaderje op ynstituten yn jim woastyn
jim woekerje it gers, rôvje aaien, de boaiem leech
jim hingje oan ús sulveren tillefyzjebyld
jim fersitte dei en oere, frettende
wy binne wolf

wy binne wolf
jim tidigje op ús kommen
jim stoareagje troch fierrekikers, kamera’s
jim offerje gjin fjildfruchten mar skiep
wy binne wolf

wy binne wolf
wy gnuve, wy strune
wy bin mei minder, wy binne hear
wy binne wolf

André Looijenga

A poem by Kristina Kočan translated into Frisian

Foto: Kristijan Robič

Kristina Kočan (1981) is a Slovenian poet from the city of Maribor. For the European literary exchange project Other Words she was in Friesland for a few weeks. On Friday the Bildt poet and journalist Gerard de Jong showed Kristina the beautiful Bildt region, along the northern Frisian coast.

On Saturday Kristina was invited by a few RIXT-poets for a poetry session at the Swetteblom, an ecological farm and a camping site on the western banks of the Swette. This hidden spot in the Swette polder is located a few kilometers south of Leeuwarden. It was an inspiring afternoon and evening, with talks about poetry writing and an exchange of each other’s work. The meeting culminated in an attempt to translate one of Kristina’s poems into Frisian. The poets André Looijenga, Pier Boorsma, and Syds Wiersma managed to make the following joint translation of Poznopoletne Prostosti, a beautiful poem about children playing in the corn fields of August. The day after, during Kristina’s reading of poetry in the Language Pavilion MeM, she and André read the poem in Slovenian and Frisian. Today we publish it on RIXT.

Poznopoletne prostosti

v avgustovskem večeru otroci
vzklikajo vreščijo nekje
daleč na travniku
se v labirintu
koruznega polja
igrajo skrivalnice štorklje
jih v visokem preletu
tiho zapuščajo
en otrok je vedno tisti
ki se med koruzo pritaji
pozabi na igro
za par trenutkov
vsrka vase vonj
poznopoletne prostosti puhteče
toplote na koži
nog v kratkih hlačah
ko se igra bliža h koncu
so vsi otroci najdeni ta otrok
pogleda za starodavno izgubo
ki bo trajala skoraj leto
na hitro zagrebe
toplo suho zemljo
nese k obrazu
povonja jo z nosom in
odprtimi usti

© Kristina Kočan


Let simmersk frij

op in augustusjûn bern
geie wyld, raze erges
in ein it lân út
fersideboartsje yn
it labyrint fan
in maisfjild earrebarren
fleane heech oer se hinne
litte se stil achter
der is altyd ien bern
dat djipper skûlet yn it mais
en it boartsjen ferjit
hiel even
opsnúft de geur
fan it let simmersk frij wêzen
de dampende waarmte fan ‘e hûd
op koartebroekeskonken
wylst de boarterij lûkt nei de ein
wurde alle bern fûn dit bern
sjocht omheech nei it oerâlde ferlies
dat hast in jier duorje sil
bringt gau in hantsje
waarme drûge
grûn nei ’t gesicht
priuwt it mei noas en
iepen mûle

© Oersetting:
André Looijenga, Pier Boorsma, Syds Wiersma

It is further worth mentioning that the translation session at the Swetteblom ended with a short walk through the meadows of the Swette polder. Kristina wanted to spot the Ljip, the Lapwing, once Friesland’s ‘national’ bird, but now having hard times to survive in Friesland with its enduring focus on monoculture grassland and intensive livestock farming. The small group of bird spotters managed to find some Lapwings that were already gathering in the Swette polder to migrate to their winter residence in the south. At the moment Kristina is working on a poem about the Ljip and its mystical cry.

It fuotbal en de sinne

Ik koe net mar hie der oars wol by west, de fertoaning fan de film Redbad op it Zaailand yn Ljouwert. Like in goeie kombinaasje, de lokaasje en de film. Mar ja, om der no foar nei de bioskoop te gean.

Of de flop hielendal ferklearre wurde kin troch it WK Fuotbal en it moaie waar sa’t de makkers beweare is fansels mar de fraach.

It fuotbal en de sinne

it leit oan it fuotbal en de sinne
twa konkurrinten dêr’t jo
yn ’t foar neat oer sizze kinne

it leit net oan it ferhaal

der sit gjin wurd spaansk by
om fan it frysk mar te swijen

it leit net oan de styl

premjêre op it plein
it byld stiet op it netflues
wy ha de wrâld
en tsien jier oan tiid

© Marc Kooij

kinst mar better dichter wêze

De simmer nimt ekstreme foarmen oan en as wy de wittenskip leauwe meie, dan kinne wy tenei soks folle faker ferwachtsje. Wylst it swit ús dichters op it papier of toetseboerd dript om dy iene moaie sin derút te wringen, moatte wy al bliid wêze dat net yn ’e folle sinne hoege te dwaan.

Foto: Geart Tigchelaar

kinst mar better dichter wêze

tjirgest it behang
slikkest stisel út ’e eagen

kraskjende pinne ferflokt
dyn trommelfluezen in skuor

mei de klopgeasten
fan hege hakken op parket

inkeld in sigentsje
mei fierôf famkeslûd

de mage draait
it wurd moat earst

smoard wurde
yn iepenteard skjirpapier

it harkenieltsje is net grutter
de dagen binne net koeler
it skriuwen wol net better
dyn passy is net fjurriger

in glimp troch it souderrút
de reade nekken
de switplakken
fan de strjitlizzers

en dyn soargen binne oer

© Geart Tigchelaar

Waarmje myn tean

Ien oanlieding foar it skriuwen fan ‘Waarmje myn tean’ wie it bekend wurden fan it safolste gefal fan in politikus dy’t de fout yngongen is mar sels tinkt dat er neat ferkeards dien hat. De skriuwer sjocht in patroan en siket foar himsels in wei om it treurige fan de ûnoplosberens fan de situaasje net om slaan te litten yn synisme.

waarmje myn tean

waarmje myn teannen do waaiende wyn
de rjochter hat ferlet hy raast
en boldert oer it fjild it meast hat er ferlet
fan rêst yn syn kâld berekkenjend hert –
waarmje him as earst fersin dy net –
hy is de grutste tean en raast it meast mar is it hiele lichem net

helje waarmte út de sinne en de stjerrende grûn
en út de healwize man fan tweintich miljoen
hy stiet as in toer mei de kop krekt boppe wetter –
wy swimme oer de boaiem fan it bêd –
syn maten sitte der ek ta de nekke ta yn mar sjogge it
nei eigen sizzen better

draai se om as leinen se op
de barbecue en waai do waarme wyn

(ien tenoar)
waarmwaaiende wyn
nim waarmte fan my
lit my myn teannen waarmje
oan dy

(trije tenoaren, fiifkwarts)
o waaiende wyn
do waaiende wyn

ja waarmje myn opsteande teannen
en kom der dêrnei troch myn noastergatten yn
lit my dy fiele my myn krêft nedich hawwe
myn spieren spanne moatte yn ferset tsjin de goaden –
harren tongerjen muzyk harren ljochtsjen bleek trochskinend wyt –
ik ha myn eagen
ticht en ik ha dy

© Marc Kooij 2018