André Looijenga

“Middels de ynkongruïnsje fan neo-romantysk/ympressionistyske ‘moaie’ wurden en as by tafal garre allúzjes mei it analytysk dekonstruearjen fan taalark en sintúchlike werklikheid siket A.R. Looijenga (*1982) om in ûnwennige metafysika tusken de rigels troch.” Sa ûngefear miskien. Omdat proaza sóks opsmyt, poëzij dus. In keunstfoarm út oertsjûging, net út regressy nei de bernejierren is it Frysk foar my. In troch dy taal net altyd beäntwurde leafde.

Om ús platte heitelân nei de Parnassus te lieden, haw ik my oansletten by ‘Rixt’. En omdat hjirûnder alles skurf is, en úteinlik stikken giet. Filolooch, learaar, oersetter, polyglot, redakteur Ensafh, stilsittend reizger. Rely 2017.

Ynstjoerde gedichten:
Kijsteddfod (29 septimber 2017)
Moderne maaie (29 maaie 2018)
Wy binne wolf (16 augustus 2018)
Achter de Hoven (31 augustus 2018)
Gilgamesj yn Huzum-West (10 jannewaris 2020)
It ûnderstode wêdenboek (oktober 2020)
Simmer yn Fryslân (19 july 2021)
Boarnen yn de woastyn (19 jannewaris 2022)
In bea foar Oekraïne – oersetting fan it Oekraynsk liet Молитва за Україну (17 maart 2022)

 

KIJSTEDDFOD

de flaggen wurde wer opteard
de beitste mêsten op ’e oanhingwein
om yn ’e opslach oant takom jier;
kinst in soad sizze fan ’e Warns-betinking
mar se bin effisjint yn it oprêden:
gjin healoere nei it lêste o Fry-hy-ske grûn
is dy griene bult wer fan ’e kij

yn in waadgebiet fan gers
is it Klif in terp, in eilân, in grêfheuvel
in pear oerkes jiers mei flaggen op ’e holle
kening Redbad syn Stonehenge
of sawat –
tsjin ’e griene skeante plukjes kij
wjerkôgjende druïden swije yn poëzij

op in merke sûnder sweef of matinee
hâldt de blaasmuzyk de fleur deryn
priizge wur’ de bêste kij fan d’ ierde
al stiet har twilûdich loeien weroan botte faai
op ús alpegreide troch blauwe mar omklamme
leauwe wy dat wy bliuwe striede

en op ’e flaggen wurdt goed past
dy stelle nea teloar