Nij fers fan Martsje de Jong
De takomst fan BF Nederlân
It tredde moannegedicht fan juny 2020 fan Geart Tigchelaar
De takomst fan BF Nederlân natoer hâldt op te bestean dêr’t in minskehân delstrykt earst leaflik al gau ta in fûst slacht alles lytsman is nimmen mear yn it lân dat gjin lân is fersnipele knipt en plakt ta in wangedrocht en beholden fan ’e drinkeldea mei diken deltawurken skaad slacht del fan wynmûnen en in inkelde helikopter dy’t de arbeiders nei en fan har wurk yn it lân dat gjin lân mear is mar yndustrygebiet mei grutte kavels boulân, greide, in inkelde pleats dêr’t gebou, dyk, auto út it stee wrotten binne troch fabryk, sinnepark en trekker want dêr’t net mear te libjen falt hawwe de minsken harren te wenjen setten oer de grinzen hinne en it lân dat gjin lân mear is opjûn oan de wolfeart allinnich om’t wy trochfokke trochfokke trochfokke oant it skom ús út ’e bek hinget en de fersmoarging eksportearje yn lyts lantsje moat grut tocht wurde mei oars net as oerbleaune boeren en opsichters treinen binne allinnich frachttreinen frachttreinen frachttreinen fansels draaie havens en skiphol op folle toeren dat hoech ik dy net te fertellen mar de natoer dan fregest hat ’m altiten rêden dat hat altiten sa west dat sil altiten sa bliuwe bist en plant siket mar in oar hinnekommen as yn it lân dat gjin lân is de wrâld is grutternôch it ferlet oan fretten noch grutter wy pompe pompe pompe de mage fan ús ferlerne heitelân leech oant elkenien syn of har gerak kriget dat ommers is foarútgong en takomstbestindich
it blokje r
it blokje r tedeintedeintedein tedeinteleintlein treintreintrein ik haw lang socht ûnder kast en bank op it lêst skjin myn nocht sa lei dêr it blokje r no jou ik oeral sin en wurden oan tedeintedeintedein tedeinteleintlein treintreintrein jûns sit heit op syn plak en sjocht nei lju yn pak dy’t sizze fan fleantúch, nasjonaal, skiphol en jild hannenfol hearst it drekst se binne it blokje r kwyt krekt as heit dy’t ropt kofje! stil! sit ik te stinnen op in plan want fan my meie se it blokje r ha der in oeribelen soad oer tedeintedeintedein tedeinteleintlein treintreintrein se bouwe ynternasjonaal treinspoar mei romte en natoer brekke sa it misbaksel fan loftfersmoarging ôf as it blokje r troch ûngemak ferdwynt ûnder boekekast, bank of yn stofsûger bliuwe genôch blokjes oer om leaf mei te boartsjen bist beam plant blom takomst
Meldpunt Min Frysk
Meldpunt Min Frysk is Geart Tigchelaar syn earste moannegedicht fan juny 2020
Meldpunt Min Frysk de fraach dy’t elk him of har is wannear bist in brave boarger ast fia in klikline buorlju ferlinkst of ast dy dêr krekt oer stil latinte nsb’ers komme oan har gerak en steane mei it fingerke by it rút op de lêzer moat witte ik oardielje net hâld my fier fan regelneukers wol soe ik drekst de tillefoan as der in meldpunt bestie dat strieminne Frysk dat ik út mûlen fan myn brave meiboargers hear
I can’t breathe
hoe’t de wrâld derhinne leit
hoe’t de wrâld derhinne leit is Jan Kooistra syn twadde moannegedicht fan maaie 2020
hoe’t de wrâld derhinne leit dat in famke foar in stikkensketten rút sachtsjes sit te gûlen yn in romte dy’t ienris yn in hûs de keamer wie dat in frou nei dat famke sjocht troch de gatten yn ’e muorre en de hongerpine fan har berntsje fielt is hoe’t de wrâld derhinne leit dat in oerbosk yn in dei of tsien feroaret yn in deade flakte en fisken fersûpe yn plestik en pestisiden dat in bytsje tsjeaf yn ’e bak bedarret mar in gruttenien yn pracht en praal libbet en ús syn wetten stelt is hoe’t de wrâld derhinne leit dat in firus om him hinne slacht as in hongerige wolf, miljoenen behimmelet en wy as earme skiep lamslein binne dat lucht en loft skjin en helder wurde bisten wer komme doarre op âlde grûn wy ús besauwe en der neat fan leare sille is hoe’t de wrâld derhinne leit dat wy aanst wer foar in pear rotterige sinten nei lúkse oarden fleane oer stjerrende oseanen en folle krottewiken dat in mankelike skriuwer foar it rút stoarret nei de heuvels yn ’e fierte him omdraait, dan dy iene sin betinkt is hoe’t de wrâld derhinne leit
Oardelskonkje foar Bartle Laverman
“Ik ha oait in kear by Bartle en syn frou foarlêzen, yn de tún, mei Elmar en Remco, Sytse en Sito û.o. Wol 12 jier lyn as it net langer is. Sûnt ik wer yn Snits wenje is de Griene Dyk in favorite fytsrûte fan my en dan sjoch ik altyd nei syn tún. (Sjoch ek de foto en myn gedicht Transfytse fan 13 juny 2019 op Rixt. Dat is dêre).”
ik mocht dêr ienris foarlêze simmergrien op bleate fuotten wêze Griene Dyk - Bartle syn tún